11.3.08

ΤΣΕΖΑΡΕ ΠΑΒΕΖΕ - "ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ"

Το «Φεγγάρι και οι φωτιές» του Τσέζαρε Παβέζε είναι, δίχως άλλο, αριστούργημα. Μπορεί να μην έχω διαβάσει πολλή λογοτεχνία στη ζωή μου, όμως αν δεν είναι έτσι τα αριστουργήματα τότε πώς είναι.

Το κύκνειο άσμα του δημοφιλούς Ιταλού συγγραφέα περιγράφει με γλαφυρότητα τη ζωή ενός άντρα που γεννήθηκε στην ιταλική επαρχία από γονείς που δε γνώρισε ποτέ, μεγάλωσε ως υπηρέτης και τέλος έκανε την επανάστασή του φεύγοντας να γνωρίσει τον κόσμο. Εμείς παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας όταν επιστρέφει στον τόπο του μετά είκοσι χρόνια και ξεδιπλώνει σιγά-σιγά τις εμπειρίες, τις αναμνήσεις και τις αναζητήσεις του.

Αριστοτέχνης ο Παβέζε, αφού μέσα από ενδιαφέρουσες λογοτεχνικές μεθόδους (η αφήγηση είναι σε πρώτο ενικό πρόσωπο και εναλλάσσεται ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, χρησιμοποιούνται πολλά πρόσωπα –κυρίως γυναίκες– που έχουν παράλληλους βίους με τον ήρωα) δίνει καταπληκτικούς συμβολισμούς ιδεών και καταστάσεων. Ας πούμε, ο πρωταγωνιστής, ένα νόθο παιδί που η μοίρα τον όρισε να υπηρετεί τους άλλους μέχρι να του δοθεί η ευκαιρία να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να ξενιτευτεί ώστε να κερδίσει παραστάσεις, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον συμβιβασμένο κολλητό φίλο του, πλανόδιο μουζικάντη, που γυρίζει από δω κι από κει μέσα στο μικρόκοσμο της επαρχίας και μέσα από την επικοινωνία του με τους χωρικούς και τους χωριάτες γίνεται έμπειρος και ευτυχισμένος. Και οι δύο αναζητούν την ουσία της ζωής μέσα από τα ταξίδια, μέσα από την επαφή με τον άνθρωπο, απλώς ο καθένας το κάνει με το δικό του τρόπο.

Σου προτείνω να διαβάσεις αυτό το βιβλίο, καθώς πιστεύω πως σίγουρα κάποιο πρόσωπο θα βρεις από την ιστορία για να δεθείς μαζί του…


©

Δεν υπάρχουν σχόλια: