29.11.10

Η "ΤΣΟΝΤΑ" ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ


Το περασμένο Σάββατο πήγα και είδα (τι το 'θελα!) την "Τραβιάτα της Λισαβόνας" στο θέατρο Αλκμήνη, στη νέα μου γειτονιά, στα Κάτω Πετράλωνα.

Η παράσταση έχει ως θέμα τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους. Με τις υστερίες, τις απειλές, τις εμμονές, τις προσκολλήσεις, τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τις αδυναμίες τους. Ένα πρώην ζευγάρι ανδρών, οι οποίοι έχουν ως κοινό αποκούμπι την τέχνη της Μαρίας Κάλλας, και ένα άλλο παροδικό (τύπου ξεπέτας) ζευγάρι ανδρών, τους οποίους ενώνει η νεότητα και το σεξ, εκφράζουν τις ανησυχίες τους μέσα από τον πόθο τους ενός για τον άλλον. Με λίγα λόγια, όλοι θέλουν όλους, και κανένας δεν έχει κανέναν.

Το έργο δε μου άρεσε καθόλου. Εκτός από έναν ηθοποιό (παίζει εξαιρετικά το ρόλο του υστερικού θηλυπρεπή άνδρα που είναι ακόμα ερωτευμένος με μια παλιά του σύντομη σχέση), όλα τα υπόλοιπα τα βαρέθηκα. Το λεξιλόγιο δε, άθλιο. Δε χρειάζεται να χρησιμοποιείς χυδαίες λέξεις για να περάσεις τα μηνύματά σου, κύριε σκηνοθέτα μου. Ακόμα και τις σεξουαλικές ορμές θα μπορούσες να τις παρουσιάσεις αλλιώς, όχι να μας κάνεις να αισθανθούμε ότι παρακολουθούμε τσόντα. Έλεος.


Θα χαρακτήριζα την παράσταση "πορνογράφημα", παρόλο που είμαι ανοιχτός σε νέες και προκλητικές ιδέες (πάρε πάράδειγμα το "Στο βυθό" του Μαξίμ Γκόρκι που ανέβασε η μεγάλη Ρούλα Πατεράκη στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου πριν από 2-3 χρόνια, το οποίο παρά τις λεκτικές και σκηνοθετικές ακρότητες, δεν ενόχλησε, παρά μόνο συγκίνησε και ταρακούνησε). Το να βλέπει κανείς μια "υστέρω", άλλους δύο να μιλάνε για γεννητικά όργανα και γενετήσιες ορμές και έναν άλλον να εμφανίζεται με τα προσόντα του φάτσα φόρα στη σκηνή, ε, δεν είναι και ό,τι πιο καλαίσθητο. Απέτυχες λοιπόν, κύριε σκηνοθέτα μου. Κρίμα τα 20 ευρουλάκια που έδωσα. Με λιγότερη υστερία, μηδενικό υβρεολόγιο και περισσότερο συναισθηματισμό, θα είχες άλλα αποτελέσματα. Όσο για τα έπιπλα του σκηνικού, που ήταν όλα ΙΚΕΑ, εντάξει, low budget παράσταση ανεβάζεις, σε συγχωρώ. Το θεατράκι Αλκμήνη, εξαιρετικό.