Πριν από λίγες μέρες στο Διαβολίτσι έλαβε χώρα μια εξαιρετική ποιητική βραδιά! Συγκεκριμένα, στις 9 το βράδυ της Τρίτης 21 Αυγούστου, συγκεντρώθηκαν στο υπαίθριο θεατράκι "Σταθία Κωνσταντοπούλου" έξι Μεσσήνιοι ποιητές για να απαγγείλουν ποιήματά τους. Ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι τοπικοί σύλλογοι, δηλαδή ο Σύλλογος των Εν Αθήναις Διαβολιτσαίων (δεν ακούγεται λίγο κιτς;) και ο Σύλλογος Γυναικών πρώην Δήμου Ανδανίας -πιστεύω πρέπει και οι δύο σύλλογοι να αλλάξουν όνομα... Πλήθος κόσμου τίμησε με την παρουσία του τους (ντροπαλούς) ποιητές γεμίζοντας όλες τις θέσεις του θεάτρου.
Το πάνελ αποτελούνταν από τους: Γιώτα Αργυροπούλου, Ελένη Κοφτερού, Θάνο Λουμπρούκο, Γιώργο Σπανό, Δημήτρη Χιλλ και Μαρία Σταθέα. Συντονιστής ήταν ο Γιάννης Δημητριάδης -άψογος στο ρόλο του. Ο απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας, Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος έπαιξε και τραγούδησε παραδοσιακά τραγούδια.
Στην αρχή της εκδήλωσης βραβεύτηκε από το Δήμαρχο Οιχαλίας η Γιώτα Αργυροπούλου, Διαβολιτσαία ποιήτρια και φιλόλογος, ξέρετε, φάρα που εδώ και χρόνια φοβάμαι για πολλούς λόγους που θα αναλύσω άλλη φορά. Η κ. Αργυροπούλου είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος, ευαίσθητος και θα τολμήσω να πω πως έχει μια παρουσία σαν... ξωτικό. Αγαπημένο μου ποίημά της είναι η "Μετακόμιση" από τη συλλογή "Η τοιχογραφία της άνοιξης". Μου αρέσει πολύ γιατί την εικόνα της εσωτερικής μετανάστευσης μπορώ να τη δω πεντακάθαρη μπροστά μου να συμβαίνει. Καταγόμαστε από το ίδιο χωριό, τους Κωνσταντίνους.
Τα ποιήματα που ακούστηκαν ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Προσωπικά ξεχώρισα αυτά του Δημήτρη Χιλλ! Σύντομα, κοφτά, περιεκτικά, εύστοχα. Σκοτεινά μα με πολυδιάστατα νοήματα. Αυτός ο ποιητής θα έπρεπε να έχει εκδόσει κάτι!
Ο κόσμος φάνηκε πως πέρασε καλά και συγχώρησε τα δεκάδες λάθη μας όσο διαβάζαμε τα ποιήματα και ύστερα φλυαρούσαμε. Λόγω της ιδιαιτερότητας της εκδήλωσης -γιατί, κακά τα ψέματα, να κάνεις βραδιά ποίησης σε χωριό που καμία παράδοση δεν έχει στη λογοτεχνία, είναι ρίσκο- οι διοργανωτές φοβούνταν ότι ο κόσμος ίσως αρχίσει να αποχωρεί. Ευτυχώς όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Για μένα μάλιστα η μεγαλύτερη ανταμοιβή, πιο ζεστή κι από κάθε χειροκρότημα που άκουσα, ήταν η προσοχή των ανθρώπων! Ήθελαν να ακούσουν και να καταλάβουν και να νιώσουν. Είδα συχγωριανούς μου να κοιτάζουν κάτω έχοντας τα αυτιά τους στραμμένα προς τη σκηνή για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν...
Όταν ξεκίνησε η εκδήλωση και κάθισα στην καρέκλα τακτοπιώντας τα χαρτιά μου μπροστά στο τραπέζι, είχα πολύ τρακ και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Η ζεστασιά και το ενδιαφέρον του κόσμου όμως με έκαναν να χαλαρώσω σε τέτοιο βαθμό που όταν ήρθε η σειρά μου, ένιωσα σαν να διαβάζω μπροστά σε φίλους, για αυτό ο ρυθμός μου ήταν αδιάσπαστος και είχα άνετη, συχνή οπτική επαφή με το κοινό.
Εκτός των αναγνώσεων από τους έξι ποιητές, το πρόγραμμα προέβλεπε ανοιχτή πρόσκληση για όποιον από το κοινό ήθελε να ανέβει και να διαβάσει ένα δικό του ποίημα. Μόνο δύο άνθρωποι το τόλμησαν -ένας δημοτικός σύμβουλος και μία κυρία που διάβασε μία ωδή ενός ποιητή ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί. Επίσης με την παρουσία του τίμησε την εκδήλωση ο σπουδαίος βραβευμένος Ήλειος ποιητής Τάσος Γαλάτης που χάρισε στο κοινό ένα του ποίημα. Παρόντες ήταν, τέλος, και ένα ζευγάρι Σουηδών πολύ σημαντικών για τα σουηδικά γράμματα, αλλά δε θα ήθελα να επεκταθώ καθώς γνωρίζω ότι είναι άνθρωποι χαμηλών τόνων.
Τρία πράγματα έχω να θυμάμαι από την υπέροχη αυτή βραδιά: την αφοσίωση του κοινού σε όσα ακουγε, τα ποιήματα του Δημήτρη Χιλλ και το χειροκρότημα του κόσμου όταν τελειώσαμε αρκετή ώρα αργότερα από το προγραμματισμένο...
Ευχαριστώ θερμά τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία και για την πρόσκλησή τους, τους συμμετέχοντες και το κοινό που αγκάλιασε την πρώτη ποιητική βραδια που έγινε ποτέ στο όμορφο χωριό μας. Πραγματικά το απολαύσαμε! Εύχομαι... και του χρόνου!
*Σχόλια για την εκδήλωση μπορείτε να βρείτε εδώ (σελίδα 51) και εδώ (σελίδα 13).
**Σχόλια για το υπέροχο θεατράκι μπορείτε να βρείτε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου